Een bundel godsdienstfilosofische essays van de Duits-Amerikaanse rabbijn en hoogleraar (1907-1972). Het wezen van de Joodse godsdienst is naar zijn woorden de betrokkenheid bij de dimensie van de tijd. Niet de ruimtelijke zaken staan in het middelpunt, maar de ‘heiliging’ van de tijd. De Sjabbat is het teken en het voorbeeld van die beleving en is, zo stelt Heschel in het eerste essay van zijn indrukwekkende boek ‘een paleis in de tijd’. Vanuit dit thema wordt de verhouding met G’d, de eeuwigheid, en de opdracht aan de mens, en de houding ten opzichte van het werk gezien.
Tegelijkertijd geeft Heschel zo een wezenlijk inzicht in het eigene van de Joodse godsdienst. Hierna volgt een aantal kleinere essays, met als gemeenschappelijk thema: verbondenheid en de waarde van menselijke inspanningen, de reikwijdte van verwachtingen en de betekenis van daden van de mens. De teksten zijn voorzien van eindnoten; het boek bevat enkele inleidingen. De filosoof, bijbelgeleerde en kenner van de rabbijns-mystieke traditie doet zich kennen als een grootse vertolker van de Joodse traditie. De wijze waarop hij dit doet, is ook van groot belang voor de niet-Joodse wereld. Ned. 123 pagina’s
