Na de tiende slag breekt Egypte open en Israël kan eruit weg. Een kleine afspiegeling van wat er later aan oordelen over de wereld zou en zal komen, speelt zicht daar af. En op de berg Sion was ontkoming, in de zin dat Israël veilig ontkwam. Om zich die bevrijding te herinneren is het Pesachfeest ingesteld. Wie Pasen viert en niet Pesach, lijkt geen deel uit te maken van de bevrijding die de Eeuwige heeft bewerkt. Voor Israël en voor allen die Israël liefhebben en de G’d van Israël en het woord, dat Israël heeft ontvangen. Pesach moet gevierd worden. Maar dan ook inclusief het wegdoen van alle zuurdesem. De doortocht door de Rietzee moet iets vreselijks zijn geweest. De Egyptenaren achter je aan en eerst al dat water, zonder te weten hoe je aan de overkant komt.
Dan splitst het water zich en moet je langs muren van opstaand water lopen met al je koffers, je kinderen en wat Israël verder bij zich had. Wellicht waren er mensen in de menigte die eerst niet doorhadden dat de Egyptische soldaten later in het water waren verdronken. Misschien zijn er mensen geweest die nooit hebben kunnen geloven dat de vreselijke situatie iets was wat men moest doorstaan om zo door G’d gered te kunnen worden. Die ook niet inzagen dat dit nu G’ds liefde was. Die de noodzaak niet zagen van het afleggen van eigen zonden en fouten. En die de woorden en wetten van Mosje niet konden accepteren, omdat ze niet geloofden dat de Eeuwige dat van hen vroeg. Of ze waren jaloers op Mosje. En ze verlieten de geloofsgemeenschap en richtten hun eigen dorpskern op. Met zichzelf als leider. Of ze schoven hun ideale leider naar voren, die niet zo streng was als Mosje.
Paulus kent dat soort mensen. En hij voorspelt dat het nog erger wordt, wanneer hij zegt: dat men de gezonde leer niet meer zal verdragen, maar tal van leraren bij elkaar zal halen – naar hun eigen begeerte -, omdat hun gehoor verwend is; en dat zij zich van de waarheid zullen afkeren en zich naar de mooie woorden zullen keren (2 Tim.4:3,4). Soms met ruzie, soms onder het mom van vriendschap en geen reden opgevend, vertrekken ze. Wat zal het voor Mosje en het gehoorzame deel van Israël verdrietig zijn geweest! Want men wist wat de ongehoorzamen te wachten stond. Ook de profeet Jeremia wist dat. Hij profeteert de ene na de andere nare boodschap. De enigen die er goed afkomen, zijn degenen die behoren tot het gehoorzame deel van Israël, zegt hij (Jer.46:28), en allen die zich daarbij aansluiten, lezen we in Jes.56:6,7.
