Veel predikers beweren dat onze tijd de tijd is waarin G’d zich het meest openbaart en dat dit nooit eerder zo geweldig was. Zij doelen dan op alle geweldige wonderen en ervaringen die zij beweren te ervaren. Er worden speciale diensten en kruistochten (“crusades”!) voor georganiseerd. Aan de buitenkant ziet het er heel imposant uit. Je zou bijna denken dat ze gelijk hebben. Alle moderne middelen, inclusief lichtshows, rook e.d. worden gebruikt om de gebeurtenissen nog imposanter te maken.
Maar de geschiedenis en de Bijbel leren heel iets anders. In Exodus 24:9-11 lezen we: “Mosjee besteeg de berg (de berg Sinai) samen met Aharon, Nadav en Avihoe (Aäron, Nadab en Abihu) en zeventig oudsten van Israël. En zij aanschouwden de G’d van Israël. Onder Zijn voeten was een soort platform van saffier, helder als het hemelgewelf. Zijn hand kwam niet neer op de voorname Israëlieten: zij mochten G’d aanschouwen. Toen aten en dronken zij.” Dit was een fenomenale gebeurtenis! De rest van Sjemot/Exodus 24 spreekt voor zich. Mosjee blijft veertig dagen en veertig nachten bij de Eeuwige. Hij mag in de oneindige grootheid van G’ds majesteit verblijven.
In hoofdstuk 25:2 draagt de Eeuwige Mosjee op om de Kinderen van Israël een heffing te vragen: “Zeg tegen de Kinderen van Israël dat zij voor Mij een heffing inzamelen; van iedere man wiens hart hem dringt, zul jij voor Mij een heffing inzamelen.” Bezittingen worden gevraagd voor het bouwen van de Misjkan, de Tabernakel. De een geeft nog meer dan de ander, van textiel tot en met gouden voorwerpen. Maar aan dit uiterlijke handelen ligt iets heel essentieels ten grondslag: het gaat om een vrijwillig, van harte geven. Met welke hartsgesteldheid komen wij bij de Eeuwige?
Het stamwoord van ‘teroema’ is het Hebreeuwse roem, dat verhogen betekent. De Statenvertaling vertaalt het met ‘hefoffer’. Het vrijwillige, van harte geven komt van het werkwoord ‘nadav’, hetzelfde woord als de naam van de oudste zoon van Aharon, die later gedood werd in de Tabernakel, die gebouwd was uit de vrijwillige bijdragen van de Kinderen van Israël. De Eeuwige had de Misjkan ontworpen. De Kinderen van Israël mochten het Heiligdom voor Hem maken.
De Tabernakel, de verplaatsbare berg Sinaï, de plaats waar de Eeuwige wil verblijven te midden van Zijn volk, kon alleen gebouwd worden door ‘uiterlijke’ zaken die door ‘innerlijke’ veranderingen teweeg waren gebracht. Het was een plaats om de Eeuwige te aanbidden. Er is nu geen fysiek Huis van G’d hier op aarde. Sjaoel (Paulus) schrijft in 1 Korinte 3:16-17 en 2 Korinte 6:14-7:1 dat de gemeente van volgelingen van Yeshua een Tempel van G’d is en in 1 Korinte 6:19-20 dat onze lichamen dat zijn. Wie de Tempel schade toebrengt, ontvangt schade van de Eeuwige. Want die Tempel die wij vormen is heilig en wordt door de Eeuwige bewaakt.
Sjabbat sjalom,
Lion S. Erwteman
rosj kehilla van Beth Yeshua, Amsterdam
